Spennan í íslenska fjölmiðlaheiminum snýr þó ekki að þessu heldur því sem segir í upphafi yfirlýsingar RÚV vegna myndbandsins: „Í Fréttablaðinu í dag er fréttamaður RÚV, Helgi Seljan, borinn þungum sökum.“

Hér er um hefðbundið stjórnarandstöðu glamur að ræða af hálfu flokks sem sjálfur hefur enga stefnu og velur sér aðeins eitt hlutskipti: að sitja á stól vandlætarans.

Vilji Morgunblaðið „stjórnmálavæða“ COVID-19-umræðuna ætti blaðið að velja sér annan bandamann til þess en formann Viðreisnar.

Það dregur athygli frá raunverulegu hættunni að stofna til deilna um komu útlendinga til landsins. Með þeim er ekki spornað gegn heimagerðu hópsmiti.

Þessu er haldið til haga hér af því að afskipti okkar stjórnmálamanna þessa tíma voru óhjákvæmileg og nauðsynleg til að tryggja þau réttindi sem minnt er á og fagnað ár hvert á Hinsegin dögum.

Eftir að fréttin birtist minnti gamall starfsmaður Eimskips mig á að forráðamenn félagsins hefðu í upphafi tíunda áratugarins lagt mikla vinnu í að kanna flutninga til og frá Noregi.

Margt minnisstætt gerðist í Líbanon-ferðinni. Kynnin af François Jabre, aðalræðismanni Íslands, eru ógleymanleg og heimsókn í fallegt heimili hans í hæðunum fyrir norðan Beirút.

Í gömlu varnarstöðinni er nú fjölþætt hverfi sem vex og dafnar samhliða umsvifunum á Keflavíkurflugvelli, í raun ótrúlegur vaxtarbroddur.

Þegar Fox, The New York Times og MSNBC, beri hlutdrægni sína utan á sér geti Bandaríkjamenn hætt að gera sér gyllivonir um hreinleika blaðamennskunnar.