Í Foreign Affairs rakst ég nú í fyrsta sinn eftir áratuga áskrift að tímarítinu á stutta umsögn um bók eftir íslenskan höfund. Hann er Egill Bjarnason.

Lengi hefur verið beðið áætlunar um hvernig opna beri landið og nú liggur hún sem sagt fyrir með sjálfsögðum fyrirvörum um að ekki verði nýtt bakslag.

Standist ekki með vísan til greininga og reynslu að setja alla í sama flokk til að ná tökum á vandanum hljóta yfirvöld að taka mið af því, við landamærin eins og annars staðar

Atlagan að Sigrúnu Stefánsdóttur sýnir dómgreindarbrest við mat á áhrifum ítaka Samherja. Hvenær leiðir bresturinn til vanhæfni RÚV til að fjalla um málefni Samherja?

Ísland er þar í hópi átta ríkja auk: Ástralíu, Bandaríkjanna, Gíbraltar, Írlands, Ísraels, Möltu og Nýja-Sjálands.

Geingob hvatti stjórnendur til að beita sér gegn neikvæðum umræðum um erlenda fjárfesta sem keyptu land í Namibíu eða fjárfestu þar.

Íslensk stjórnvöld hafa að sjálfsögðu mótmælt kínversku aðförinni að málfrelsi íslensks ríkisborgara.

Undir forystu Loga Einarsson sýnist Samfylkingin helst móta sér þá stefnu að lýsa andstöðu við að starfa með Sjálfstæðisflokknum.

Nú sveiflast heilbrigðispendúllinn af allt of miklum þunga inn í stjórnarráðið hér án þess að fyrir því séu önnur rök en svipuð þeim sem birtust um aldamótin 1900.