Til landsfundar Flokks fólksins hefur ekki verið boðað síðan 2019 þegar hann var kallaður saman aukalega til að uppfæra flokkssamþykktir frá stofnlandsfundi flokksins 2018.

Áhugi meirihluta íbúa Georgíu á að rækta þessi tengsl við Evrópu og NATO er ástæða þess að þar ríkir pólitísk háspenna um þessar mundir.

Það kemur í hlut fulltrúa Flokks fólksins, Eyjólfs Ármannssonar, samgöngu- og sveitarstjórnarráðherra, að laga samgönguáætlun að „hugmyndafræði Borgarlínunnar“ á landsvísu. 

Það er fagnaðarefni að Þórdís Kolbrún og utanríkisáðuneytið brutu þagnarmúrinn sem hér hefur ríkt af opinberri hálfu um aukinn hernaðarlegan viðbúnað í þágu varna landsins.

Það var engin samfélagssátt um það þegar ákveðið var af yfirvöldum grunnskóla í Reykjavík að skera á tengsl skólanna við kirkjuna.

Þá minnir hann á að í heiminum aðhyllist flestir kristndóminn þegar litið sé til útbreiðslu trúarbragða, hann sé til dæmis í mikilli sókn í Afríku, fyrir sunnan Sahara.

Skjólið og friðurinn sem María fékk í fjárhúsinu þegar hún fæddi Jesúbarnið minnir á að hvarvetna geta menn skapað sér friðarskjól leiti þeir leiða til þess.

Eftir því sem dýpra er skyggnst inn í stjórnarsáttmálann þeim mun betur skýrist hve lítil vinna hefur verið lögð í gerð hans og staðreyndakönnun af hálfu forystumanna flokkanna og þingmanna.

Allt bendir til að í raun hafi verið illa staðið að gerð sáttmálans og þess í stað treyst á stemninguna sem skapaðist milli kvennanna þriggja sem leiða stjórnarflokkana. Slík stemning súrnar fljótt.

Talsmenn Viðreisnar hrópa að þeir séu að mynda „frjálslynda miðjustjórn“ og Samfylkingin sé í raun miðflokkur. Við kynnumst kannski dæmigerðu vinstra miðjumoði við lestur stjórnarsáttmálans síðar í dag?

Þessi útvistun verðandi stjórnarflokka á gerð stjórnarsáttmálans til ASÍ er kannski leið formanna flokkanna til að firra sig ábyrgð á honum. 

Það sem er kvíðvænlegast við svartsýni stjórnarmyndunarfólksins er ekki raunveruleikinn heldur hitt hvernig þau sjá sjálf afleiðingar eigin stefnu.

Viðreisn stendur að myndun vinstri stjórnar hvernig sem Helgi og co. reyna að fela það. Feluliturinn verður alltaf rauður með Samfylkingunni.

Það er ekki nýtt að forkólfar verkalýðshreyfingarinnar fari hörðum orðum um stéttarfélög sem stofnuð eru án atbeina þeirra. Hreyfingin á gífurlegra fjárhagslegra hagsmuna að gæta. 

Í lok álits síns gerir umboðsmaður meira að segja athugasemd við lélega símaþjónustu á þessu sviði borgarinnar og veltir fyrir sér hvort hann verði að grípa til sérstakrar athugunar á henni.

 Álfabakkaskemman er minnisvarði stefnunnar sem Jón Gnarr, Dagur B. Eggertsson og Pawel Bartoszek mótuðu og framkvæmdu með skipulagi Reykjavíkurborgar. Framsóknarmenn horfa á ósköpin kalla þau „stórslys“.

Af hverju spyr enginn þær, sem nú standa glaðbeittar og segjast ætla að mynda ríkisstjórn á Íslandi fyrir áramót, hvaða skoðun þær hafa á þessari stöðu og hvernig þær ætla að taka á henni?

Í greininni segir að á undanförnum tveimur árum hafi 100 af 400 hæstu skattgreiðendum Noregs, sem standi fyrir um 50% af eignaverðmætum hópsins, flúið Noreg til að bjarga fyrirtækjum sínum.

Það lofar ekki góðu um framhaldið sé þessi spá haldreipi til að skýra vandræðin í viðræðunum. Í þessu sambandi má minnast þess að 12 ársfjórðunga í röð hafa bráðabirgðatölur hagstofunnar verið vanmat. 

Engar yfirbreiðslur duga til að fela brestina í glansmyndinni sem stjórnarmyndunarflokkarnir sýna nú í fjölmiðlum.

Þar á í raun ekkert að koma á óvart því að á Keflavíkurflugvelli hefur undanfarin ár verið búið að nýju í haginn fyrir aðgerðir og eftirlit sem héðan hefur verið stundað áratugum saman.

Allar ófarir Assads nú má í raun rekja til 7. október 2023 þegar Hamas framdi illvirkin ógurlegu í Ísrael og kveikti ófriðarbálið sem enn logar fyrir botni Miðjarðarhafs.

Fyrir Guðs mildi björguðust gluggar og ómetanleg listaverk úr eldinum. Þá hafa þeir sem komu að verkinu ekki hikað við að setja svip nútímans á margt sem blasir við augum þess sem lítur til altarisins, helgasta hluta kirkjuhússins.

Myndir sem birtar hafa verið innan úr Notre-Dame bera vott um mikinn glæsileika hennar og hljómburaðarmeistarar segja að tónlist muni njóta sín í kirkjunni sem aldrei fyrr.

Ráðherra í starfsstjórn hefur fulla heimild til að afgreiða umsókn um leyfi til hvalveiða. Að því er pólitíkina varðar má segja að umboðið til leyfisveitingarinnar hafi styrkst með falli VG og Pírata.

Þegar samþykktir Flokks fólksins eru lesnar mætti ætla að þar væri um lýðræðislegt flokksskipulag að ræða en í reynd líta þeir sem þekkja vel til innan flokksins frekar á hann sem kennitölu en hefðbundinn stjórnmálaflokk.

Óli Björn er í hópi þeirra sem munaði um í þingstörfum vegna málefnalegrar afstöðu og áhrifa í þágu hugsjóna.

Þá heyrist hugmyndinni um minnihlutastjórn hampað. Inga Sæland sé ekki stjórntæk en nógu góð til að láta flokk sinn verja minnihlutastjórn Samfylkingar og Viðreisnar falli.

Sjálfstæðisflokkurinn á að líta inn á við eftir þessar kosningar, ekki til þess að snúa til baka heldur til þess að skilgreina sig betur og slípa sem aflvaka tækifæra og breytinga í íslensku nútímasamfélagi.

Sé litið á úrslitin í þingkosningunum 30. nóvember með þessa mynd í huga eru stærstu tíðindi að í stað fjögurra flokka í efra vinstra horni er þar aðeins einn núna, Samfylkingin, með rúm 21% atkvæða.