Eftir að Kristrún hefur setið í rúmt hálft ár sem forsætisráðherra blasir við að hún var að „blöffa með þetta“. Hún hefur snúið hlutunum algjörlega á hvolf sem forsætisráðherra.

Nú þegar ríkisstjórnin hefur ákveðið að ýta umræðunum um aðild Íslands að ESB úr vör á ný er nauðsynlegt að glöggva sig á hvar Ísland er statt í ESB-aðildarferlinu.

Skýran lærdóm má draga af þessum tveimur málum, gullhúðuninni vegna blaðamannafundarins og forgangstrúnaðinum við viðskiptastjóra ESB.

Til þessa hefur oft verið litið á 10.000 skref sem viðmiðunarmark. Vonir eru bundnar við að nýtt og lægra vísindalegt viðmið hvetji fleiri en áður til að fá sér heilsubótargöngu.

Hér hefur ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur strax stofnað til ESB-deilna og falið framkvæmdastjórn ESB að hafa forystu um leið og aðferð við að koma Íslendingum inn í sambandið. Það er tímabært að allir átti sig á því.

Krafa stækkunardeildarinnar um virðingu fyrir lýðræðislegum vinnubrögðum og viðhorfum ráðamanna í umsóknarríkjunum er þung og ströng.

Mörgum finnst nóg um skrifræðið við framkvæmd og hagsmunagæslu vegna EES-aðildarinnar. Sú byrði er þó smáræði miðað við það sem krafist er vegna ESB-aðildarinnar. 

Valdastéttin á þingi með stuðningi áhrifamanna í fræðasamfélaginu beitir ítrustu valdheimildum gegn andstæðingum sínum og segist gera það til að verja lýðræði og lýðveldið gegn valdaráni.

Þorgerður Katrín vill hoppa yfir nýja aðildarumsókn og vísa til samþykktar alþingis 16. júlí 2009. Þá settist hún á hjásetugrindverkið þar sem hún situr enn. E

Þetta er vondur dómur yfir forsætisráðherra og ríkisstjórninni. Hvort hann kemst til skila fyrr en stjórnin fellur leiðir framtíðin í ljós.

Alþingismenn verða að gæta þess að láta ekki múlbinda sig með kröfum um trúnað um mál sem krefjast aðeins trúnaðar vegna hættulegs laumuspils.

Nú þegar brothættum byggðum fjölgar fær byggðamálaráðuneytið strandveiðarnar í fangið og umræður verða háværari um hve ESB veiti brothættum byggðum góða styrki.

Það eina sem vantaði á blaðamannafundinn var að Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir utanríkisráðherra kæmi og hrópaði: Gerum þetta saman!

Augljóst er að Hanna Katrín Friðriksson atvinnuvegaráðherra sveik forsvarsmenn strandveiðisjómanna og traðkaði á sérhagsmunum þingmanna Flokks fólksins á lokadögum þingsins.

Ráðherrann hefur lagt grunn að allt annarri þróun en boðað var nema það hafi alla tíð verið markmiðið að fjölga stórútgerðunum.

Enginn greip þessa tillögu utanríkisráðherra á lofti. Þetta var lýðskrum í sinni tærustu mynd. Það endurspeglaði taugatitringinn í stjórnarherbúðunum. 

Á fyrsta þingi Kristrúnar sem forsætisráðherra verða samþykkt helmingi færri frumvörp en á fyrsta þinginu sem Katrín Jakobsdóttir leiddi sem forsætisráðherra.

Við vitum nú hálfu ári síðar hvernig von forsætisráðherra um „gæfuríkt samstarf“ á alþingi rættist. Við þinglok hefur ekki ríkt sambærilegt uppnám í samskiptum stjórnar og stjórnarandstöðu.

Vissulega ber að sýna eldra fólki virðingu. Þorgerður Katrín lifir kannski í minningunni um fjölmiðlafrumvarpið og átökin vegna þess fyrri hluta árs 2004 þegar Ólafur Ragnar beitti forsetavaldi í fyrsta sinn 

Ofbeldi af þessu tagi dregur dilk á eftir sér og mótar allt viðhorf til þvermóðsku Kristrúnar Frostadóttur, heiftar Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur og dómgreindarleysis Ingu Sæland.

Forsætisráðherra og stjórnarflokkarnir geta staðið í vegi fyrir samkomulagi á alþingi um hækkun veiðigjaldsins – en hvers vegna? Pólitísk skemmdarfýsn? Óvild í garð einstakra útgerðarfyrirtækja?

Það er alls ekki víst að Macron og Sir Keir nái að semja um að minnka aðdráttarafl Bretlands fyrir ólöglega innflytjendur. 

Eins og af þessari lýsingu sést verður þessum hluta Skógarhlíðar gjörbreytt með þeim áformum skipulagsyfirvalda að á bensínlóðinni rísi fjórar nýbyggingar í kringum bensínstöðina.

OECD er í raun eini óhlutdrægi aðilinn sem hefur aðgang að gögnum um íslenska skólakerfið til að meta stöðu þess í samanburði við kerfi annarra landa og þar fáum við einfaldlega falleinkunn. 

Minningartónleikar um Helgu Ingólfsdóttur á 50 ára afmæli sumartónleikanna – og farið að gröf Bodil Begtrup, sendiherra Dana.

Þetta eru spennandi breytingartímar fyrir þann sem skrifar um íslensk stjórnmál og alþjóðmál fyrir utan að fylgjast af áhuga með þróun fjölmiðla.

Óðagotið við að flagga fána Palestínu við Ráðhús Reykjavíkur breytir engu um ástandið á Gaza. Líf Hamas hangir á bláþræði.

Ný ríkisstjórn og nýr þingmeirihluti þreytir nú prófraun. Allt bendir til að vegna reynsluleysis og þvermóðsku Kristrúnar Frostadóttur og meðráðherra hennar falli þau á þessu prófi.

Kristrún ætti að bjóða Sigurjóni, nefndarformanni sínum og þingmeirihlutans, upp í dans og kanna hvort hún geti fengið hann ofan af andstöðu sinni við að kalla saman fund í nefndinni. 

Stóra línan kemur hins vegar frá flokkssystur hennar, Kristrúnu Frostadóttur forsætisráðherra. Komi Kristrún í þingsalinn eru áhrifin eins og snædrottning birtist.