Tímalínan sýnir vandræðaganginn hjá Jóhönnu og félögum hennar við breytingar á stjórnarskránni á árunum 2009 til 2013 þegar „hreina vinstristjórnin“ sat við völd.

Hér á landi er ekki nauðsynlegt að finna upp hjólið til að fara inn á þessa nýju braut heldur nýta á skipulegan hátt það sem fyrir er og ýta undir frekari nýsköpun í samvinnu við einkaaðila.

Viðfangsefnið tungumál í ferðaþjónustu er brýnt fyrir málnefndina þegar tekið er mið af því að íslenskan skipar í vaxandi mæli annað sæti á eftir enskunni þegar í þessari mikilvægu atvinnugrein.

Í Der Spiegel segir að innan Q-hreyfingarinnar sé að finna ógnvekjandi blöndu af geðveiki, hræðslu og vænisýki.

Niðurstaðan hjá Icelandair er með öðrum orðum vantraust og vantrú á boðskapnum sem Ragnar Þór Ingólfsson hefur flutt gegn hagsmunum félagsmanna sinna.

Hvort allir í sóttkví fá tvisvar sömu skilaboðin veit ég ekki en þar sem ég var í tvöfaldri sóttkví voru mér flutt gleðitíðindin um enga sýkingu tvisvar.

Strikamerki spara mikla skriffinnsku. Það hefði ekki tekist að taka 4.525 sýni þriðjudaginn 22. september ef haldið væri utan um alla skráningu án strikamerkja.

Miðað við markmið í kosningabaráttunni náðu sjálfstæðismenn einir því marki sem þeir settu sér. Fyrir stjórnmálaskýrendur er þessi niðurstaða athyglisverð.

Sabine Leskopf, Samfylkingu, forseti borgarstjórnar, hefur ekki stuðning eða vilja til að hindra offors Pírata þegar þeir fara með himinskautum í málflutningi sínum.

Ári fyrir þingkosningar veldur Benedikt Jóhannesson uppnámi meðal fjögurra þingmanna og verðandi varaformanns Viðreisnar.

WSJ telur óhjákvæmilegt að nú 45 dögum fyrir kjördag í Bandaríkjunum hefjist titanic fight – gífurleg átök – um eftirmann Ginsburg.

Vel og skipulega er að öllu staðið við skimunina. Snjallsíminn er lykill að skráningu og greiðslu.

Af fundinum fór ég sannfærður um að tillögunum er almennt vel tekið, áherslur eru þó mismunandi eins og við var að búast.

Ráðherrann telur allra hag að hefja vinnu við að móta landbúnaðarstefnu fyrir Ísland: bændur, neytendur, smásöluaðila, framleiðendur og stjórnvöld.

Nú er hoggið í sama knérunn til að hefna fyrir að samið var við flugfreyjur og -þjóna. Það er ekki gert af umhyggju fyrir launþegum hjá Icelandair heldur til að sýna vald elítunnar í ASÍ.

Nú er unnið að því á ESB/EES-vettvangi að útfæra reglur um skimun á erlendum fjárfestum í því skyni að setja skorður við þeim sem njóta ríkisstuðnings.

Fyrsta skrefið gegn vandamáli er að viðurkenna tilvist þess. Undarlegt er hve lengi sænskir ráðamenn hafa leitast við að sópa þessum hluta útlendingamálanna undir teppið.

Pútin brást því hratt við með afsökun á dögunum þegar Alexander Vucic, forseti Serbíu, taldi að sér vegið og móðgandi.

Á kirkjuþingi sem nú stendur ættu biskupar að kynna sér umræðurnar um þáttaskilin í Svíþjóð áður en þeir hvetja til þess að fetað sé í fótspor þeirra.

Þegar atvik af þessu tagi verða eru fyrstu viðbrögðin venjulega þannig hjá opinberum aðilum að farið skuli yfir „verkferla“.

Frásagnir heimamanna í Tyrklandi af heimsókn Róberts Spanós eru á þá leið að hann hafi ekki haft hugrekki til að ræða við aðra en Erdogan vildi.

Brexit-viðræðurnar eru sagan endalausa og engar tímasetningar fastari í hendi en stjórnmálamenn ákveða. Enn er því rétt að bíða og sjá hvað gerist.

Eitt er víst: Erdogan hefði aldrei tekið á móti Róbert Spanó í höll sinni með pomp og pragt nema vegna þess að Tyrklandsforseti taldi það sér til heimabrúks ­– honum er sama um álit sitt út á við.

Auðvelt er að átta sig á þessari þöggun, hún blasir við á veggjum Kjarvalsstaða. Erfiðara er að benda á þöggun í öðrum opinberum miðli, ríkisútvarpinu.

Til að sýna sanngirni tekur Sullivan fram að blaðamaðurinn hefði ekki átt neina framtíð á NYT ef hann hefði ekki kallað sig „óverjandi rasista“.

Hann varaði einnig við pólitískri hlutdrægni (e. political bias) og sagði að þeir starfsmenn sem virtu ekki reglur um óhlutdrægni ættu ekki heima meðal starfsmanna BBC.

Nettröll blanda sér í umræður á samfélagsmiðlum til að fegra Pútin og hvítþvo Rússa.

Vandi borgarstjórnar vegna Sundabrautar er að meirihluti hennar lýtur í skipulags- og umferðarmálum stjórn Pírata sem aðhyllist bíllausan lífsstíl.

Í tímabærri Morgunblaðsgrein vekur Sigurður Sigurðarson máls á hnignun Laugardalslaugar.