Dagana 28. júní til 4. júlí verðum við á ferð um Dalabyggð, Reykhólasveit, Strandabyggð, Kaldrananeshrepp, Árneshrepp og Húnaþing vestra til að hlusta og fræðast.

Þess skal getið að þöggunina í borgarstjórn og borgarráði rökstuddi meirihlutinn með því að umræður yrðu til þess að varpa sök á starfsmenn mannréttinda- og lýðræðisskrifstofu.

Eftir allt sem á undan er gengið í íslensku banka- og fjármálakerfi er dapurlegt að hugarfarið sem birtist í þessum dæmum þrífist enn innan íslensks banka.

„Alltaf gott að þegja og gera ekki neitt. Láttu eins og þetta komi þér ekki við.“ DV greindi fyrst frá atvikinu.

Pútín og félagar héldu völdum vegna samkomulagsins. Enginn veit hvað Prígósjín fékk í sinn hlut, annað en að verða útlægur í Belarús að sögn Kremlverja.

Pútin segist halda uppi lögum í landinu og ætla að brjóta Prígósjín á bak aftur og refsa honum enda hefði hann gerst sekur um landráð og rekið hníf í bakið á rússnesku þjóðinni.

Þá má skilja útdráttinn á þann veg að hefðu þeir í New York sem gáfu þrívíddarskönnunina staðið straum af kostnaði við gerð afsteypunnar hefði málið horft á annan veg við yfirskattanefnd.

Það er með öllu ástæðulaust að sá efasemdum um réttmæti orða bæjarstjórans. Að kalla á fulltrúa Rauða krossins til að gera það í Kastljósi breytir engu í alvarlegu myndinni.

Þegar finnski ráðherrann ber stöðuna í útlendingamálum saman við það sem er annars staðar á Norðurlöndunum er augljóst að hún lítur ekki til Íslands þegar hún skoðar slaka útlendingalöggjöf og stefnu.

Það vita allir sem skoða þróun íslenskrar ferðaþjónustu hvert stefnir. Ætla menn að bíða þar til upp úr sýður eins og í útlendingamálunum? 

Hlutur Sjálfstæðisflokksins er glæsilegur þegar litið er til þess trúnaðar sem flokksmenn, kjósendur og þingflokkur hafa sýnt konum í áranna rás. 

Þórðargleðin vegna Hvammsvirkjunar er skaðagleði yfir fyrirsjáanlegum orkuskorti sem ekki verður mætt með því að hætta rafmyntagreftri.

Enn er þörf á stórátaki til að ljúka endurreisn gamla bæjarins í Múlakoti. Staðurinn hefur mikið aðdráttarafl.

Fjögur mál sem nú ber hátt vekja enn spurningar um hvort svo sé komið að á alþingi sitji svo mörg nátttröll að bilið aukist stöðugt á milli þings og þjóðar.

Sorglegt er að fylgjast með örlögum tveggja fyrrverandi forystumanna lýðræðisþjóða, Donalds Trumps Bandaríkjaforseta og Boris Johnsons, fyrrverandi forsætisráðherra Breta.

Þetta er í raun kjarni þeirrar ákvörðunar að loka sendiráði Íslands í Moskvu tímabundið og vísa jafnframt Rússum á brott héðan án þess að krafist sé lokunar sendiráðs þeirra eða stjórnmálasambandi slitið.

Gögnum úr síma Páls var stolið á meðan hann lá meðvitundarlaus á Landspítalanum eftir byrlun í maí 2021. 

Svo eru það þeir sem segja að við eigum að sýna Putín velvild af því að Rússar hafi verið sérstakir vinir okkar í áranna rás. Þessi goðsögn er lífseig.

Arnar Þór sakar mig um að ráðast „á persónu formanns utanríkismálanefndar“. Það hef ég hvergi gert heldur gagnrýnt vinnubrögð sem ég tel forkastanleg hjá nefndarformanni. 

Ekki er nánar útskýrt hvað felst í kröfunni um að starfsemi sendiráðsins verði lágmörkuð „til samræmis við þessa ákvörðun“. Verða aðeins húsverðir starfandi þar?

Seðlabankastjóri trúir ekki öðru en allir sem áttu hlut að sundrungunni innan ASÍ (þar var Sólveig Anna í fremstu röð) hljóti að hafa lært eitthvað af því sem þá gerðist.

Þingsalurinn er vissulega ekki stór. Þar hafa menn þó í áranna rás horft til stöðu þjóðarinnar af hærri sjónarhóli og meira víðsýni en birtist í ræðunum í gær. 

Þess verður örugglega ekki langt að bíða að borgarstjóri komist að þeirri niðurstöðu að biðlistarnir séu til marks um vinsældir hans.

Sé það rétt að þetta sé allt stór misskilningur bæði vegna mistaka í COVID og vegna rangrar hugtakanotkunar verður enn undarlegra en ella að lausn hafi ekki fundist.

Í ráðhúsi Reykjavíkur eru þeir kallaðir „teymisstjórn athafnaborgarinnar“ sem raða þeim á biðlista sem hafa áhuga á að láta til sín taka við verklegar framkvæmdir.

Reynsla Kanadamanna á þessum árum vakti nokkurn óhug hér. Blundar sá ótti líklega enn hjá þeim sem muna þessar náttúruhamfarir við Atlantshafsströnd Kanada að sama getið gengið yfir þorskstofninn hér.

Raunar sameina Danir hagsmuni Norður-Ameríku og Evrópu í öryggismálum vegna ábyrgðar sinnar á öryggi og vörnum Grænlands.

Skortstefna getur jafnan af sér skömmtunarvald og þá verða til forgangshópar sem njóta sérkjara hjá handhöfum skömmtunarvaldsins.

Það sjá allir sem skoða þennan málatilbúnað Kristrúnar Frostadóttur og Ingu Sæland að þær hafa ákveðið að leggja á flótta undan ábyrgðinni sem á þeim hvílir.