Setjum Ísland í stað Kúbu og við sjáum hvílíka aðstöðu Sovétmenn hefðu fengið til að breyta heimsmyndinni með stuðningi grjótkastaranna á Austurvelli 30. mars 1949.

Föstudagurinn langi er áminning um grimmd og miskunnarleysi mannskepnunnar. 

Hlýtur þetta að þykja undarlegt í augum fleiri en þetta skrifar. Vonandi á kosningabarátta eða sjálfsdýrkun frambjóðanda aldrei eftir að komast á þetta stig hér.

Lokaorð forseta verða ekki til þess að slá á baráttu þeirra sem vilja að hann sitji áfram á Bessastöðum. 

Í færslu á X (áður Twitter) sunnudaginn 24. mars nefndi Åslund 10 atriði sem hann taldi styðja skoðun sína um einhvers konar opinbera hlutdeild í ódæðisverkinu í Moskvu.

Á vefsíðunni Desk Russie sem landflótta Rússar standa að baki í París er að morgni mánudagsins 25. mars fjallað um árásina inn í 6.200 manna tónleikasalinn.

Féll boðskapur Jóhanns Páls vægt til orða tekið í grýttan jarðveg innan þingflokksins en þingmanninum var ekki haggað og naut hann stuðnings Kristrúnar flokksformanns.

Framkvæmdin á eigendastefnu ríkisins vegna fjármálafyrirtækja hvetur ekki til þess að mikil vinna sé lögð í að móta opinbera stefnu um allt milli himins og jarðar.

Hvarvetna er viðurkennt að samkeppnisreglur verði að víkja þegar fæðuöryggi er í húfi svo ekki sé minnst á gildi byggðafestu.

Fram kemur í frásögn Brussel-vaktarinnar að við smíði þessara reglna hafi verið tekið tillit til séróska íslenskra stjórnvalda um notkun gagnanna í þágu löggæslu. 

Samfylkingarfólkið þrífst einmitt best með Pírötum í slíkri óreiðu og ýtir því undir hana hvenær sem tækifæri gefast og þá jafnan með þeim aðferðum að segjast vilja sporna gegn óreiðunni.

Af þessu má ráða að það var ásetningur stjórnenda bankans að hafa afstöðu ráðherrans að engu enda staðfesti bankastjórinn það í fjölmiðlum 18. mars. 

Á kjördag fór þó ekki allt fram eins og Pútin óskaði sér. Andstæðingar hans léku á hann og niðurlægðu.

Það er ekki síður vandasamt að velja réttu stundina til að hætta sem forseti en til að bjóða sig fram til embættisins.

Umræður um réttindi til leigubílaaksturs komust í hámæli eftir að Morgunblaðið birti frétt um að Ökuskólinn efndi til prófs á íslensku fyrir verðandi leigubílstjóra sem kunna ekki íslensku.

Að Ísland segi skilið við Schengen-samstarfið á þessum forsendum verður ekki. Miklu meira er í húfi og það er í valdi íslenskra stjórnvalda að herða hér landamæravörslu. 

Með flutningi grunnskólans var alls ekki komið á nýju stjórnsýslustigi, milli ríkis og sjálfstæðra sveitarfélaga. 

Reynslan af öllu sem að sameiginlegum framkvæmdum Reykjavíkurborgar og ríkisins snýr sýnir að þar gengur hvorki né rekur.

Í greinargerð íslenskrar málnefndar með málstefnunni segir að mikilvægt sé að íslenska dafni í atvinnulífinu og hverfi ekki úr ýmsum greinum þess. Þetta á ekki við um „harkaraprófin“.

Þess gætir um of að talsmenn opinna landamæra komist upp með að hafa íslensk lög að engu. Þetta á til dæmis við um samtökin Solaris sem segjast nú hafa safnað 60 milljónum króna.

Nokkrar morgunbirtumyndir á sunnudegi í Reykjavík.

Leiðin til að ná árangri er ekki að tala flokkinn niður heldur hvetja til svo mikils stuðnings við hann að tekið sé meira tillit til stefnu hans.

Hitt ræður úrslitum að skynsamlega sé samið á milli aðila vinnumarkaðarins og þar séu forystumenn sáttir þegar upp er staðið að loknum löngum og ströngum fundum mánuðum saman.

Fjarstæðukenning af þessu tagi verður aðeins til hjá þeim sem eru andvígir útlendingafrumvarpinu. Hún endurspeglar djúpan klofning innan sex manna þingflokks Samfylkingarinnar.

Þetta er fátæklegur grobblisti miðað við rúmu 20 milljarðana sem borgin hefur varið í þessar umbreytingar. Í öllum tilvikum hefði mátt treysta á lausnir sem einkaaðilar hafa þróað og notað.

Ein af þversögnum þess sem nú gerist hér á landi er að það er talið undirrót vaxandi spennu í samfélaginu að þeir sem standa vörð um véböndin og frelsið innan þeirra vegi að friði í samfélaginu.

Þeir sem vilja breytta stefnu í útlendingamálum eiga ekki að láta stjórnast af lygum andstæðinga Sjálfstæðisflokksins.

„Hverjum þeim aðila, er að fjársöfnun stendur, á einnig að vera það ljúft að sýna allt á hreinu...“

Sanngirni ræður ekki afstöðu til manna og málefna í stjórnmálum. Kalt mat Katrínar er að stjórnin eigi bara að vinna áfram að því sem boðað var á liðnu hausti.

Undanfarin ár hefur stöðugt hallað á ógæfuhlið íslenskra fjölmiðla. Fjárhagslega umgjörðin hefur gjörbreyst samhliða tæknilegri byltingu.