Þess eru dæmi að stjórnkerfi sveitarfélaga hrynji einfaldlega saman vegna óhæfra einstaklinga sem leiða þau hvort heldur sem kjörnir fulltrúar eða opinberir starfsmenn. Margt bendir því miður til þess að Reykjavíkurborg sé á þessari vegferð.

Í Sjálfstæðisflokknum verður ekki hafður sami háttur á og í Samfylkingunni þar sem tómarúmið á toppnum var orðið svo mikið eftir eyðimörkugöngu í um það bil áratug að Kristrún Frostadóttir var án kosninga krýnd formaður flokksins.

Hitt er síðan bábilja að það yrði til þess að skaða Öskuhlíðina að grisja þennan skóg sem jafnan er mannlaus og opna svæðið þess í stað fyrir birtu og mannvist með nýjum gróðri og aðstöðu til útiveru.

Nú er greinilega von norskra ESB-aðildarsinna að ESB-brölt ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur og orð Trumps verði vatn á myllu málstaðar þeirra í Noregi. 

Ákvarðanir í þessu máli hafa að sjálfsögðu verið teknar af æðstu stjórnendum Reykjavíkurborgar undir forystu borgarstjóra. 

Staðreynd er að öryggis Grænlands verður aldrei gætt á fullnægjandi hátt án þess að aðstaða til þess sé hér á landi. Hafnir og flugvellir hér gegna lykilhlutverki fyrir hvern þann sem telur öryggi sínu ógnað vegna þess sem gerist á Grænlandi.

Líklegt er að stjórnarflokkarnir velji þingmenn í þriggja manna hóp greinenda. Með því yrði tryggt að kjósendur gætu kallað þá til ábyrgðar auk þess sem innan þingflokka stjórnarinnar yrðu málsvarar fyrir tillögunum.

Dagsbirtan á undir högg að sækja í nýbyggingum í Reykjavík á meðan meirihluti borgarstjórnar breytir ekki um stefnu í skipulagsmálum. 

Stjórnmálaumræðurnar taka á sig annan svip á Íslandi vegna ákvörðunar Bjarna Benediktssonar. Hann hefur verið þungamiðja þessara umræðna um árabil.