Þorgerður Katrín snuprar Kristrúnu
Þorgerður Katrín hefur lengsta þingreynslu þingmanna og áttar sig nú seint og um síðir á því hvað klukkan slær. Orð hennar snúa að forsætisráðherra.
Það blasti við fyrir nokkrum vikum að ríkisstjórnin afhenti stjórnarandstöðunni undirtökin á alþingi. Síðan hafa stjórnarsinnar látið sér nægja að væla yfir þessum örlögum sínum með því að hallmæla málþófi, það er réttur minnihlutans til að láta að sér kveða, sé honum nóg boðið.
Vissulega eru dæmi um að þingmenn þæfi mál sem engu skipta. Þetta gerðist vegna þriðja orkupakkans svonefnda á sínum tíma. Þetta á einnig við um þófið vegna breytinga á EES-lögunum frá 1993, deiluna sem kennd er við bókun 35 þótt málið breyti henni ekki á nokkurn hátt.
Veiðigjaldsmálið er stórmál sem eðlilegt er að rætt sé til þrautar. Umræðurnar hafa leitt í ljós hve meingallað frumvarpið var í upphafi. Það má kenna frumvarpið við „leiðréttingu“ vegna þess hve oft það hefur verið leiðrétt á þinginu. Auðlindaskatturinn hækkar eftir því sem bent er á fleiri villur og meirihlutinn greip til þess ráðs að bjóða einhverjum skattaafslátt. Hvort sú aðferð stenst stjórnarskrá verður í höndum dómara að ákveða.
Á þeim tímapunkti sem nú er verður að skýrast hvort ríkisstjórnin hefur skynsamleg tök á stjórn þingstarfa eða ekki. Liður í því er að ráðherrar hagi orðum sínum af skynsemi. Kristrún Frostadóttir gerði það ekki í Kastljósi sjónvarpsins mánudaginn 23. júní. Hún vó að stjórnarandstöðunni á ósæmilegan hátt og setti þingstörfin í enn meiri hnút.
Stuðningsmenn Kristrúnar eins og Kolbrún Bergþórsdóttir, blaðamaður á Morgunblaðinu, dást að henni fyrir að vera „freki karlinn“. Kolbrún segir í blaðinu sem kom út í dag (28. júní): „Kristrún Frostadóttir er töffari sem lætur ekki slá sig út af laginu. Hún er yfirveguð, rökföst og stefnuföst.“ Allt getur þetta verið rétt en forsætisráðherra sem reisir um sig múr eða lifir í bergmálshelli með Kolbrúnu í aðdáendaklúbbi „töffara“ situr föst.
Kristrún Frostadóttir og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir á hátíðardegi í þinghúsinu (mynd: mbl/is).
Á þingfundi föstudaginn 27. júní varð hvarfapunktur. Honum er lýst þannig í Morgunblaðinu í dag:
„Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, utanríkisráðherra og formaður Viðreisnar, kvaddi sér óvænt hljóðs á Alþingi í miðri umræðu um veiðigjöld síðdegis í gær, sagði að sér þætti miður hvernig þung orð hefðu fallið á báða bóga í pólitískri umræðu liðinna daga.“
Þorgerður Katrín hefur lengsta þingreynslu þingmanna og áttar sig nú seint og um síðir á því hvað klukkan slær. Orð hennar snúa að forsætisráðherra sem hefur ekki getað brotið odd af oflæti sínu, líklega vegna þess að hún er „töffari“.
Einmitt vegna þess verður forvitnilegt að sjá hvernig samskipti þeirra Kristrúnar og Þorgerðar Katrínar breytast eftir þetta. Að gripið sé fram fyrir hendur forsætisráðherra í viðkvæmri stöðu á alþingi er óvenjulegt og skilur alltaf eftir sig sár sem grær ekki þrátt fyrir pólitíska plástra.
Fréttastofa ríkisútvarpsins áttar sig ekki á að um stórfrétt er að ræða frekar en hún minnist á áform Kristrúnar um auðlindagjald á hitaveitu á höfuðborgarsvæðinu. Fréttamennirnir sitja í bergmálshellinum með Kolbrúnu Bergþórsdóttur.
Nú þarf Þorgerður Katrín að vinna að samkomulagi um veiðigjaldsmálið.