Hræsni og hroki stjórnarliðsins
„Maður er eiginlega orðinn kjaftstopp, að vera 68 ára evrópusinnaður jafnaðarmaður og þurfa ítrekað að taka undir gagnrýni Sjálfstæðisflokksins og annarra á störf ríkisstjórnarinnar er skelfilegt.“
Guðmundur Ragnarsson vélfræðingur var á sínum tíma varaformaður Vélstjórafélags Íslands og síðar formaður Félags vélstjóra og málmtæknimanna. Hann sat einnig í stjórn lífeyrissjóðsins Gildis. Hann birtir í dag, 10. júní, athyglisverðan pistil á Facebook, https://www.facebook.com/gumrag, þar segir:
„Maður er eiginlega orðinn kjaftstopp, að vera 68 ára evrópusinnaður jafnaðarmaður og þurfa ítrekað að taka undir gagnrýni Sjálfstæðisflokksins og annarra á störf ríkisstjórnarinnar er skelfilegt.“
Guðmundur Ragnarsson vélfræðingur.
Þessi skorinorða byrjun sýnir að við Guðmundur höfum nákvæmlega sömu tilfinningu fyrir því hvert stefnir við stjórn landsmálanna. Það er ekki vegna þess að við séum sammála um hvaða pólitík skuli beitt við úrlausn viðfangsefna líðandi stundar heldur vegna þess að okkur blöskrar báðum vinnubrögðin. Guðmundur segir:
„Það sækir að mér sá ótti að framferði og ákvörðunartaka núverandi stjórnvalda í flestum málum sé gerð án nokkrar framtíðarhugsunar eða af skynsemi.
Vinnubrögðin minni á stjórn Reykjavíkurborgar frá því Dagur B. tók við með stuðningi Jóns Gnarr. Það virðist ekki vera nein rökhugsun, sem mun enda eins og er að koma meira og meira fram í Reykjavík, þar sem flest allt sem búið er að gera er að enda með klúðri.“
Og Guðmundur segir einnig:
„Síðan er það öll hræsnin og hrokinn sem er að koma fram, meðal annars hjá fyrrverandi forystumönnum úr verkalýðshreyfingunni sem komnir eru inn á þing, þeir virðast ekki vita fyrir hvern þeir eru að vinna nema sjálfan sig.
Hvernig talað er um þá sem gagnrýna störf núverandi ríkisstjórnar er með ólíkindum, það er eins og þetta sé samansafn af heilalausu fólki sem man ekki hvað það sagði og hagaði sér fyrir nokkrum misserum síðan þegar það var í stjórnarandstöðu.“
Hann víkur að undirsátunum og leigupennunum sem þreytist ekki á því að endurtaka fullyrðingar um að öll gagnrýni á stjórnina og flokka hennar „sé vegna þess að menn töpuðu kosningum og séu svo sárir“.
Guðmundur telur „galið“ að 5,6% launahækkun æðstu ráðamanna samfélagsins eigi að standa, það sé „1000% úr takti við allt sem þetta fólk hefur sagt til að fá atkvæði.“
Þá segir hann fyrrverandi forystumenn úr verkalýðshreyfingunni sem nú sitja á þingi „ómerkilega einstaklinga og hræsnara“ láti þeir það fara í gegn „að jöfnun örorkubyrði lífeyrissjóða verði tekin af“.
Þarna vísar Guðmundur til þess að ríkisstjórnin vilji að jöfnunarframlag vegna mismunandi örorkubyrði sjóðanna falli niður 2026. Eina leiðin fyrir sjóðina til þess að standa undir auknum greiðslum til öryrkja verður þá að skerða ellilífeyri.
Umhyggja stjórnarliðsins fyrir eigin hag birtist best í því þegar til stóð að raska nefndareglum þingsins og borga Jóni Gnarr fyrir formennsku í skrautnefnd um framtíðina. Meirihlutinn þar sér örugglega ekki klúðrið sem blasir þó við öllum sem fylgjast með stjórnarháttum Kristrúnar og félaga.