Reykjavíkurmet í óstjórn
Vandræðagangurinn vegna íþróttamannvirkjanna í Laugardal ber öll merki stjórnarhátta Dags B. Eggertssonar borgarstjóra.
Í Morgunblaðinu í dag (9. september) er löng baksviðsskýring þar sem rakin er hörmungasaga hugmyndanna um þjóðarleikvang í Laugardal og síðar þjóðarhöll í þágu íþróttastarfs.
Í forsíðufrétt blaðsins um kynningu á fréttaskýringunni segir að fimm starfshópar, tvö undirbúningsfélög og framkvæmdanefnd hafi verið stofnuð vegna áforma um framkvæmdir við þjóðarhöll innanhússíþrótta og þjóðarleikvanga í knattspyrnu og frjálsíþróttum frá árinu 2015, þegar ráðgjafarfyrirtækið Borgarbragur hóf forathugun fyrir Knattspyrnusamband Íslands í tengslum við nýjan þjóðarleikvang í Laugardal. Er þá ótalinn starfshópur um þjóðarleikvanga sem skipaður var í apríl 2013.
Enn eru þessi mál í þeirri stöðu að ritað er undir yfirlýsingar og skipaðir hópar til að vinna að framkvæmd þeirra en ekkert gerist. Þeir sem þekkja til í stjórnsýslunni vita að það sem þarna skortir til að hlutir komist á raunverulegt framkvæmdastig er skýr forysta af hálfu borgarstjóra á hverjum tíma og þess ráðherra sem fer með viðkomandi málaflokk.
Hringlandahátturinn sem þarna er lýst er í andstöðu við aðdraganda þess að ráðist var í að binda enda á vangaveltur um tónlistarhús í Reykjavík. Með skýru pólitísku umboði frá menntamálaráðherra og borgarstjóra var verkefninu komið í farveg sem leiddi til þess að húsinu var valinn staður og lagður grunnur að framkvæmdum. Eftir að hann raskaðist í hruninu 2008 tóku Hanna Birna Kristjánsdóttir borgarstjóri og Katrín Jakobsdóttir menntamálaráðherra ákvörðun um að smíði hússins skyldi lokið og var það opnað 2011.
Vandræðagangurinn vegna íþróttamannvirkjanna í Laugardal ber öll merki stjórnarhátta Dags B. Eggertssonar borgarstjóra. Yfirlýsingar og nefndir breyta engu ef þeir sem sitja að lokum með verkefnið í fanginu ráða ekki við að setja það í það horf að enginn efist um hvað gera skuli.
Þetta stórverkefni bætist við safn alls þess sem Dagur B. hefur lofað að gera á undaförnum áratugum án þess að nokkurt gerist: Sundabraut, Miklabraut í stokk, flugvöllurinn úr Vatnsmýrinni. Í öllum þessum stórmálum reynast heitstrengingar um mál undir forystu Dags B. sem borgarstjóra orðin tóm.
Í því samhengi er undarlegt að látið sé eins og uppfærsla á samgöngusáttmála á höfuðborgarsvæðinu sé eitthvað annað en orðin tóm þegar kemur að framkvæmdum á verksviði Reykjavíkurborgar. Reynslan sýnir að af hálfu borgaryfirvalda er þvælst fyrir öllu í nafni óskilgreindrar borgarlínu.
Borgin misnotar sáttmálann einnig til stuðnings lóðarskortsstefnu sinni sem síðan leiðir til húsnæðisskorts og verðbólgu sem bitnar verst á þeim sem nýlega hafa fest kaup á húsnæði á uppsprengdu skortsverði. Til að viðhalda skortinum heimtaði Dagur B. og fékk (!) neitunarvald um vöxt nágrannasveitarfélaga Reykjavíkur.
Árum saman hefur verið reynt að fá Reykjavíkurborg til að standa að grisjun trjáa í Öskjuhlíð í þágu flugöryggis um Reykjavíkurflugvöll. Borgin hefur valið leið nefnda og umsagnaraðila en nú liggur fyrir að frá og með 2. september 2024 ætlar Samgöngustofa að beita borgina valdi í málum. Sjáum hvað gerist.