Deilur á stjórnarheimilinu
Ágreiningur um mál af þessu tagi í flokki forsætisráðherrans og að hann sé kynntur í grein í jafnvirtu blaði og WSJ auðveldar ráðherranum ekki trúverðuga kynningu á málstað og stefnu Íslands út á við.
Nú um helgina (27. apríl) birti bandaríska blaðið The Wall Street Journal vandaða grein um íslensk varnarmál undir fyrirsögninni: The NATO Country With No Military Gets Serious About Defense. Þar segir að nú ræði Íslendingar hvort þeir eigi að láta sig varnarmál meira varða og hvort þeir eigi að hefja að nýju ESB-aðildarviðræður sem þeir hafi hætt 2013. Það sé ætlun Kristrúnar Frostadóttur forsætisráðherra að efna til þjóðaratkvæðagreiðslu um málið árið 2027 þótt sumir Íslendingar telji stefnu Trumps þrýsta þeim fyrr í áttina að ESB. Einn þessara sumra er nafngreindur, Dagur B. Eggertsson, flokksbróðir og samþingsmaður Kristrúnar.
Lýkur greininni í WSJ með því að árétta ágreining þeirra flokksystkinanna um þetta mikilvæga mál. Dagur B. Eggertsson er fulltrúi Samfylkingarinnar í samráðshópi fulltrúa þingflokka um stefnu í öryggis- og varnarmálum. Hópurinn er í Brussel um þessar mundir til undirbúnings tillögum sem eiga að liggja fyrir í byrjun maí. Skyldi Dagur B. ná sambandi við ESB og fá meðmæli Brusselmanna með því að ESB-aðildin verði sett sem fyrst á dagskrá?
Ágreiningur um mál af þessu tagi í flokki forsætisráðherrans og að hann sé kynntur í grein í jafnvirtu blaði og WSJ auðveldar ráðherranum ekki trúverðuga kynningu á málstað og stefnu Íslands út á við. Sérstaklega þegar vitað er að Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir utanríkisráðherra er frekar á línu Dags B. en Kristrúnar. Þarna verður forsætisráðherra að stíga fast til jarðar til að tapa ekki andlitinu.
Raunar er upptökin að ESB-vandræðum ríkisstjórnarinnar að finna í því dómgreindarleysi að láta yfirleitt undan kröfu Viðreisnar um þessa þjóðaratkvæðagreiðslu á þann óljósa hátt og gert er í stjórnarsáttmálanum með orðalagi sem má treygja og toga í allar áttir.
Daði Már Kristófersson (Viðreisn), fjármála- og efnahagsráðherra, lagði sig í líma við að tryggja Ingu Sæland og flokki hennar sem kenndur er við fólkið alla þá peninga sem hún taldi sig eiga rétt á úr ríkissjóði. Nokkru síðar tilkynnti Daði Már að ný aðferð yrði höfð við að velja fólk í stjórnir opinberra fyrirtækja og stofnana; hæfni en ekki flokkshollusta skyldi ráða för.
Fyrir um það bil mánuði skipaði Inga Sæland, félags- og húsnæðismálaráðherra, nýja stjórn yfir Húsnæðis- og mannvirkjastofnun og voru fjórir af fimm úr ranni Flokks fólksins en sá fimmti tilefndur af Sambandi íslenskra sveitarfélaga.
Frá því var skýrt á mbl.is mánudaginn 28. apríl að Verkfræðingafélag Íslands hefði sent ráðherranum bréf og sagt að skipan stjórnarinnar væri „ekki einungis vanvirðing“ við sérfræðimenntun og fagþekkingu tæknimenntaðs fólks heldur ógnaði hún „jafnframt faglegri ákvarðanatöku innan stofnunar“ sem hefði „víðtæk áhrif á öryggi, gæði og sjálfbærni í byggðu umhverfi“.
Ætli fjármála- og efnahagsráðherra verji þetta embættiverk Ingu Sæland jafnharkalega og hann tryggði henni flokksféð á dögunum?
Forsætisráðherra telur samheldni helsta kost stjórnar sinnar – er það virkilega svo?