Fimmtudagur, 26. 08. 10.

Á tíma Baugsmálsins og eftir að ég varð dómsmálaráðherra sátu Baugsmenn og áróðursmeistarar þeirra yfir hverju orði, sem ég sagði, í von um að finna eitthvað til að nýta í málflutningnum. Oftar en einu sinni var reynt að eyðileggja málið fyrir dómstólum með því að nota þau orð, sem ég skrifaði eða sagði, og Baugsmenn töldu nýtanleg fyrir sig. Allt kom fyrir ekki. Dómarar höfnuðu því, að ég hlutaðist til um málið með orðum mínum.

Mér datt þetta í hug í morgun þegar ég sá grein eftir sr. Þóri Stephensen í Fréttablaðinu, þar sem hann vitnar í ritdóm eftir mig frá 1992 um bók eftir Ketil Sigurjónsson um sameiginlega sjávarútvegsstefnu ESB. Skilst mér, að sr. Þórir telji sig sanna, að í þessum ritdómi segi ég eitthvað, sem stangist á við þá skoðun mína, að með aðild að ESB afsöluðum við okkur forræði á sjávarauðlindinni.

Ég er sannfærður um, að skoðun sr. Þóris stæðist ekki óhlutdrægt mat. Hitt er mér að meinalausu, að menn leiti með stækkunargleri að því, sem ég hef sagt um Ísland og ESB. Ég mundi til dæmis ekki eftir þessum ritdómi. Sé tilgangurinn að hafa mig ofan af þeirri skoðun, að Íslendingar eigi ekki heima innan ESB, er leitin að gömlum greinum mínum um ESB tímasóun. Eigi að nota gamlar greinar til að sannfæra aðra um, að ég hafi aðra skoðun en þá, sem ég hef mótað mér á þessu máli, er ekki heiðarlega að verki staðið.