Föstudagur, 09. 01. 09.
Breytingar urðu á yfirstjórn dóms- og kirkjumálaráðuneytisins í dag, þegar Ragna Árnadóttir, skrifstofustjóri lagasviðs og staðgengill ráðuneytisstjóra, fór tímabundið til starfa sem skrifstofustjóri í forsætisráðuneytinu, en Halldór Árnason fór þaðan í ráðuneytisstjórastól menntamálaráðuneytisins, Guðmundur Árnason hvarf úr því embætti til að samhæfa mál vegna bankahrunsins fyrir forsætisráðherra. Þórunn J. Hafstein verður staðgengill ráðuneytisstjóra í dóms- og kirkjumálaráðuneyti og Bryndís Helgadóttir verður sett í stól Rögnu. Öll eru þau öflugir embættismenn, sem ég hef kynnst af góðu einu í áranna rás.
Gísli Marteinn Baldursson var í Kastljósi hjá Helga Seljan í kvöld og dró vel fram, hve mikið ójafnvægi er í umræðum Helga og samstarfsmanna hans um skipan manna í störf dómara. Ég hef áður minnst á ásakanir Helga í minn garð um lögbrot fyrir að hafa vikið sæti á öðrum tíma en umboðsmaður taldi heppilegt.
Guðmundur Steingrímsson, pólitískur flóttamaður úr Samfylkingunni og nýendurnýjaður framsóknarmaður, var með þeim Gísla og Helga í þættinum. Honum þótti óviðeigandi, að Gísli skyldi víkja gagnrýnisorði að áliti umboðsmanns alþingis – Gísli Marteinn minnti á, að ekki þætti lengur goðgá að rökræða niðurstöðu dóma.
Guðmundur hefur tilkynnt, að hann taki ekki sæti sem varamaður fyrir Samfylkinguna á þingi eftir flóttann. Meðal þingmanna velta menn því fyrir sér, hvort Guðmundur sé í hópi þeirra, sem þola ekki að þurfa að styðja ríkisstjórn. Hann hafi flúið Framsóknarflokkinn, á meðan hann var í stjórn, og nú flýi hann Samfylkinguna.
Á vefsíðu The Economist er að finna forvitnilega úttekt á þróun mála á Norðurskautinu.
Í sama mund og ég er að ganga frá þessu inn á síðuna er bandaríska myndin Smáborg í sjónvarpinu og er hún kynnt sem fjölskyldumynd. Hver skyldi velja þessar bandarísku fjölskyldumyndir á vegum ríkisins?