Sunnudagur 28. 06. 15
Á mbl.is má lesa að í morgun hafi Árni Páll Árnason, formaður Samfylkingarinnar, svarað spurningum í útvarpsþætti sem heitir Á Sprengisandi. Í fréttinni segir:
„Hann [Árni Páll] sagði að í huga fólks væri Samfylkingin einn af fjórflokkunum, sem hún væri þó alls ekki. Flokkurinn hefði verið stofnaður á sínum tíma til höfuðs fjórflokkunum.
Hann viðurkenndi að hann, og flokkurinn, hefði ekki gert nóg til að „rjúfa þá ímynd í huga fólks að við séum kerfisflokkur“.
Hann nefndi að fylgistap flokksins á umliðnum árum væri áfellisdómur. Þróunin hefði hafist með stofnun Bjartrar framtíðar og haldið síðan áfram. Þegar Björt framtíð fór að tapa fylgi, þá hefði það ekki farið yfir til Samfylkingarinnar, heldur horfði fólk nú til Pírata.
„Og þetta er áfellisdómur yfir Samfylkingunni sem hún verður að bregðast við,“ sagði hann. Flokkurinn þyrfti að „hætta að tala sem gamaldags flokkur og hætta að vinna sem gamaldags flokkur“.
Hann sagði að fólk hefði engan áhuga á því að „hlusta á ræður okkar um eigin ágæti“ eða lesa yfirlýsingar um „hvað við séum æðisleg. Fólk vill samtal og geta haft áhrif á það hvert við séum að stefna, hafa áhrif á einstök stefnumál, og við sem flokkur þurfum að bregðast við því“, sagði hann.
Fólk væri orðið þreytt á hinum „hefðbundnu“ flokkum. Þeim flokkum gengi illa, en það væri sérstakt vandamál ef Samfylkingin væri í þeim hópi. „Hún á ekki að vera í flokki með gömlu kerfisflokkunum.“ Samfylkingin væri umbótahreyfing.“
Þarna er viðurkennt að Árna Páli og öðrum sem leitt hafa Samfylkinguna frá 2000 til 2015 hafi mistekist. Það er beinlínis rangt að draga aðra flokka inn í þessa mynd með talinu um „fjórflokkinn“ – enginn kýs þann flokk enda engir frambjóðendur í boði.
Orðræða Árna Páls ber sama einkenni og ræðurnar sem oftast eru fluttar á þingi, þær snúast ekki um neitt efni heldur um umræðuna sjálfa. Flokkur í þeirri kreppu sem Árni Páll lýsir hér að ofan kemst ekki úr henni með því að tala um sjálfan sig heldur með því að móta stefnu og markmið. Hver eru þau hjá Samfylkingunni eftir að ESB-málið er úr sögunni?