Mánudagur, 20. 04. 09.

Klukkan 17.30 var ég í höfuðstöðvum Slysavarnafélagsins Landsbjargar við Skógarhlíð, þar sem Sigurgeir Guðmundsson, formaður, og Kristinn Ólafsson, framkvæmdastjóri, ásamt stjórnarmönnum sýndu mér þá vinsemd að veita mér viðurkenningu fyrir gott samstarf á þeim tíma, þegar ég gegndi embætti dóms- og kirkjumálaráðherra.

Ástæða er til að vekja athygli á hinum makalausu viðbrögðum sendiherra Evrópusambandsins  (ESB) gagnvart Íslandi við því stefnumiði Sjálfstæðisflokksins að leita samstarfs við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn um gjaldmiðilsskipti með augastað á evru. Fulltrúi ASG svaraði spurningu Stöðvar 2 um þessi mál á diplómatískan hátt og sagði, að málið yrði kannað, þegar það yrði tímabært. Percy Westerlund, sendiherra ESB, réðst hins vegar dólgslega á Sjálfstæðisflokkinn og af því alkunna yfirlæti, sem sendimenn Evrópusambandsins telja sér sæma að sýna stjórnmálaflokkum og heilum þjóðum, ef menn beygja sig ekki þegjandi undir Brusselvaldið.

Íslendingar mættu þessari framkomu af hálfu embættismanna ESB strax eftir bankahrunið, þegar þeir gerðu Ísland að blóraböggli, vegna þess að tilskipun ESB um fjármálafyrirtæki dugði ekki til að tryggja öryggi í rekstri þessara fyrirtækja við lausafjárþurrð á heimsvísu. Þá ákváðu þau Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og Össur Skarphéðinsson, að ekki skyldi haldið fram lagalegum rétti Íslands gagnvart ESB heldur skoða málið frá pólitísku sjónarhorni. Nú er borin von, að Össur mótmæli þessari íhlutun sendiherra ESB í íslensk stjórnmál og innanlandsmál. Öll afskiptasemi Brusselvaldsins af íslenskum stjórnmálum er Samfylkingunni þóknanleg - það er hið pólitíska sjónarhorn Samfylkingar gagnvart Brusselvaldinu.