Hér segir ég skoðun mína á kosningabaráttunni og kemst að þeirri niðurstöðu, að Samfylkingin forðist að ræða málefni.

Hér ræði ég um Evrópustefnu Össurar Skarphéðinssonar og Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur og tilraunir Samfylkingarinnar til að draga úr umræðum um Evrópusambandsaðild í kosningabaráttunni.

Í greininni lýsi ég undrun minni yfir því, að Ingibjörg Sólrún skuli hneykslast á því, að hún fái ekki afrit af bréfum ríkisskattstjóra til fjármálaráðherra. Hún vildi koma í veg fyrir sem borgarstjóri, að við sjálfstlæðismenn fengjum álit borgarlögmanns á viðfangsefni í borgarráði.

Eftir Einar Benediktsson. 256 bls., útgefandi Almenna bókafélagið, 2003. Hér fjalla ég um þessa bók fyrir Morgunblaðið.

Fara stjórnmálamenn betur með fé fólks en fólkið sjálft? Þetta er klassísk spurning í stjórnmálaumræðum. Fyrir utan að ræða skattamálin fjalla ég einnig um síðari Borgarnessræðui Ingibjargar Sólrúnar.

ALLUR heimurinn fylgdist með því í beinni útsendingu á hnattrænu sjónvarpsstöðvunum, þegar Írakar klifruðu upp á Saddam-styttuna í Bagdad síðdegis á miðvikudag.

Hér spyr ég: Hver segir Ingibjörgu Sólrúnu, að íslenskur almenningur líti á vináttu sem söluvöru? Tilefnið er afstaða hennar til íslenskra utanríkis- og öryggismála.

Hér ræði ég um þróun menntamála undanfarin ár og hina miklu breytingu, sem þar hefur orðið á öllum sviðum. Minni á þá staðreynd, að vinstri flokkarnir hafa horn í síðu einkaframtaksins á þessu sviði eins og öðrum.