Útlendingamálin og dauði Evrópu
Dauði Evrópu eftir Douglas Murray. Jón Magnússon þýddi. 448 bls., kilja, Tjáningarfrelsið, 2019. Bókarumsögn í Morgunblaðinu 29. júní 2019
Nýlega skrifaði Viðar Þorsteinsson, framkvæmdastjóri Eflingar stéttarfélags og stofnandi Sósíalistaflokks Íslands, bréf til Svanhildar Konráðsdóttur, framkvæmdastjóra Hörpu, og hvatti hana til að höfundur bókarinnar Dauði Evrópu, Douglas Murray, fengi ekki að tala á fundi í Hörpu.Svanhildur varð ekki við tilmælum Viðars.
Framkvæmdastjóri Eflingar sakaði Murray um „hatursorðræðu sem ógnar öryggi fólks og á ekki heima í heilbrigðri samfélagsumræðu“ og sagði: „Ég vona innilega að þú fyrir hönd Hörpu aflýsir viðburðinum í nafni mannréttinda og öryggis minnihlutahópa. Það væri mikill blettur á Hörpu ef þessi viðburður yrði kveikja að ofbeldisverknaði gegn innflytjendum eða öðrum sem eiga undir högg að sækja.“
Höfundurinn Douglas Murray, höfundur Dauða Evrópu.
— Ljósmynd/Rebel Wisdom
Krafan um þöggun var skýr. Að sögn gekk fundurinn með Murray hins vegar vel og þótti fróðlegur. Enginn andmælandi hans sá tilefni til að láta ljós sitt skína.
Misheppnað frumhlaup Viðars Þorsteinssonar ætti heima í bókinni Dauði Evrópu til marks um hve umburðarlyndi sumra íbúa frjálslyndra samfélaga er lítið. Þetta er stór hluti þess vanda sem við er að glíma í umræðunum um útlendingamál.
Sé farið inn á netið og flett upp á Douglas Murray má fljótt álykta að Harpa hefði skipað sér einkennilegan sess sem tónlistar- og ráðstefnuhús hefði verið lokað á Murray. Hann fer víða sem fyrirlesari og er auk þess vinsæll viðmælandi eða stjórnandi í sjónvarpssamtölum.
Í bókinni dregur hann saman á einn stað mikið magn frétta, frásagna og umsagna vegna straums flótta- og farandfólks til Evrópu. Fyrir hvern venjulegan lesanda sem ekki fylgist þeim mun betur með evrópskum hræringum á þessu sviði kann þetta að virka yfirþyrmandi. Dæmin eru mörg átakanleg og viðbrögðin furðuleg.
Að telja óvinabragð í garð múslima að birta þessar upplýsingar í bók er í besta falli langsótt. Algengt er að þeir sem fremja hryðjuverk eða ofbeldisverk lýsi þeim sigri hrósandi á hendur sér. Þau styrki stöðu þeirra í eigin samfélagi.
Að útgáfu bókarinnar á íslensku stendur Tjáningarfrelsi ehf. Þýðandi bókarinnar er Jón Magnússon, hrl. og fyrrverandi alþingismaður. Þýðingin er skýr og auðlesin en kaflar bókarinnar þar sem fjallað er um heimspeki, trúarbrögð og slíka hluti verða stundum þungmeltir. Í bókinni eru tilvísana- og mannanafnaskrár.
Murray hefur af því áhyggjur að í Evrópu hafi um of verið höggvið á menningarlegar og kristnar rætur þjóðanna. Varðstaða við þær hverfi með tali um fjölmenningu sem reynist hættulega marklaust. Þessi mikilvæga taug í boðskap Murrays og skilgreining hans á því að um átök sé að ræða milli ólíkra trúar- og menningarheima virðist helst vekja andstæðingum hans reiði.
Murray segir sögu einstaklinga til að skýra mál sitt. Þar má nefna sómölsku konuna Hirsi Ali sem flúði til Hollands til að komast hjá þvingunarhjónabandi. Eftir að hafa unnið í verksmiðju varð hún MA í stjórnmálafræði og síðan þingmaður fyrir Frjálslynda flokkinn. Hún sagði skilið við íslam eftir árásirnar 9/11 og þorði að viðurkenna opinberlega að hún væri ekki lengur trúuð. Segir Murray að sótt hafi verið að henni úr tveimur áttum í Hollandi. Annars vegar frá vinstri af þeim sem vildu að hún segði eitthvað sem þeir gætu síðar notað til árása á hana, hins vegar frá vinstri og hægri af þeim sem vildu að hún segði eitthvað svo að allir aðrir gætu sagt það líka. Það væri erfiðara að saka svarta konu um rasisma en hvítan karlmann. Samt sagði hún of mikið, jafnvel fyrir hollenskt samfélag, og varð að búa í sérstakri öryggisíbúð í óþökk nágranna sinna. Vegna ásakana um að hún hefði leynt því að hafa sagt ósatt þegar hún sótti um hæli í Hollandi árið 1992 svipti ráðherra, flokksbróðir hennar, hana hollenskum ríkisborgararétti árið 2006. Flutti Hirsi Ali þá til Bandaríkjanna og varð með orðum rithöfundarins Salmans Rushdies „ef til vill fyrsti flóttamaðurinn frá Vestur-Evrópu síðan í útrýmingarherferð nasista“.
Hirsi Ali kom hingað til lands á bókmenntahátíð í september 2007. Í Morgunblaðinu birtist viðtal Kristjáns Jónssonar blaðamanns við hana 10. september 2007 og lauk því á þessum orðum:
„Hirsi Ali segir að ef leyft sé að reisa mosku handa innflytjendum í evrópsku samfélagi verði að vera alveg á hreinu hvaða gildi samfélagið, t.d. á Íslandi, leggi áherslu á. Leyfa eigi hús til að stunda bænagjörð en ekki hús sem verði skjól og miðstöð pólitísks áróðurs ofstækisfullra íslamista eins og víða hafi orðið reyndin. „Þið ættuð eingöngu að leyfa að múslímaklerkar prediki hér á máli sem flestir hér skilja.““
Í raun má segja að í þessum tilvitnuðu orðum úr samtalinu frá 2007 sé að finna kjarna þess sem Douglas Murray vill koma til skila með bók sinni: Evrópubúar hafa opnað dyr sínar fyrir einhverju sem þeir skilja ekki til fulls.
Annaðhvort vilji þeir ekki horfast í augu við það eða þeir láti sér það lynda í þögn. Komi til árekstra verði háværar kröfur um að látið sé undan aðkomufólkinu. Loks sjóði upp úr vegna einhverra atvika sem ekki geti legið í þagnargildi. Þá sé oft of seint að grípa til skynsamlegra mótvægisaðgerða.
Undir lok bókarinnar segir: „Ef til vill mun evrópskur lífsstíll, menning og áherslur lifa af á afskekktum stöðum. Í dag eru svæði, sem innflytjendur vilja ekki flytja til og munu ekki fara til. Þeir sem hafa bolmagn munu, eins og dæmin hafa sýnt, geta haldið áfram svipuðum lífsstíl eitthvað lengur. Aðrir verða að sætta sig við að búa ekki lengur á eigin heimili heldur alls heimsins.“
Douglas Murray boðar ekki neina lausn á vandanum. Greining hans sýnir hins vegar að ráði óhjákvæmileikinn för dregur það alvarlegan dilk á eftir sér.
Bókin Dauði Evrópu á erindi í umræður á Íslandi. Viðfangsefnin hér eru þau sömu og annars staðar í álfunni. Þöggun leysir engan vanda.