Laugardagur 11. 06. 16

Tilefni er til að víkja að þremur atriðum sem birtust í Morgunblaðinu í morgun.

Á bls. 4 er frétt um að búist sé við önnum í vínbúðunum eftir helgi. Rætt er við aðstoðarforstjóra ÁTVR og sem minnir á að Íslendingar leiki fyrsta leik sinn á EM 2016 í Frakklandi þriðjudaginn 14. júní „auk þess sem haldið verði upp á fullveldisdaginn næstkomandi föstudag“. Í hinum tilvitnuðu orðum er vísað til þjóðhátíðardagsins 17. júní. Orðalagið í tilvitnuninni er einkennilegt. Fullveldisdagurinn er 1. desember en þjóðhátíðardagurinn 17. júní. Er umhugsunarvert að þetta sé komið á flot í fréttum Morgunblaðsins.

Á bls. 16 er sagt frá því að fangelsi á Hólmsheiði hafi verið formlega opnað föstudaginn 10. júní. Birt er mynd af fólki sem stendur heiðursvörð í einkennisbúningum og segir undir henni að þetta hafi verið lögreglumenn. Spurning vaknar hvort lögreglan hafi fengið nýjan einkennisbúning vegna þessarar athafnar. Svo er ekki, þetta eru að sjálfsögðu fangaverðir í einkennisklæðum sínum.

Á bls. 23 birtist grein eftir Agnesi M. Sigurðardóttur biskup og Solveigu Láru Guðmundsdóttur vígslubiskup um kirkjuna sem griðastað. Þær segja frá fundi sínum með flóttafólki auk fulltrúa frá samtökunum No Borders. Biskuparnir segja eftir fundinn að ljóst sé að Dyflinngarreglugerðin sem gildir hér á landi og í öðrum Schengen-ríkjum sá „afar ósanngjörn“ vilja þær að aðild Íslands að reglugerðinni beri „að skoða vel ... og ef ekki reynist unnt að segja sig frá henni, þá beri yfirvöldum að minnsta kosti að túlka hana rúmt“. Þá segja biskuparnir: „Ísland hefur komist upp með að nota Dyflinnarreglugerðina aðallega til að komast hjá því að veita flóttafólki hæli.“

Að biskupar skuli tala á þennan veg til embættismanna sem fara að lögum og alþjóðasamningum er ómaklegt. Ummælin eru í samræmi við þá undarlegu afstöðu að lög og reglur eigi ekki að gilda um þá sem koma á ólögmætan hátt til landsins. Þessi skoðun er á skjön við það sem vænta má af yfirvöldum þjóðkirkjunnar nema markmiðið sé að grafa undan virðingu fyrir lögunum. Það er markmið samtaka á borð við No Borders en þau eru oft skilgreind sem samtök stjórnleysingja.