Föstudagur 16. 05. 14
Í frétt á mbl.is segir að handritasafn Árna Magnússonar hafi átt veigamikinn þátt í því að Reykjavík var tilnefnd ein af bókmenntaborgum UNESCO árið 2011. Því skjóti skökku við að nánast sé ómögulegt fyrir þá sem heimsækja borgina að skoða þessi merku handrit.
Ellefu manna stjórn Reykjavíkur bókmenntaborgar UNESCO skorar þess vegna á ríkisstjórnina að „gera þessar heimsgersemar sýnilegar á nýjan leik, þar til þær eignast framtíðarheimili við hæfi á Melunum. Með stórri hugsun er hægt að leysa þetta hratt og vel,“ segir í ályktun frá stjórninni.
Í ályktun stjórnarinnar segir að þessi vegtylla gefi Reykjavík og landinu öllu aukna möguleika á því að kynna hið merka sköpunarstarf sem hér sé unnið undir merkjum orðlistar og bókmenningar. Handritin veki aðdáun og eftirtekt allra sem komist í návígi við þau.
Allt er þetta rétt. Áratugum saman voru handritin til sýnis við fábrotnar og þröngar aðstæður í Árnagarði. Fyrir nokkrum árum voru fáein en mikilvæg handrit flutt til sýnis í Þjóðmenningarhúsinu. Handritasýningin þar var að mörgu leyti vel heppuð. Kostaði varðstaða um þau þar tugi milljóna á ári. Nú hefur hlutverk hússins verið endurskilgreint og handritin fjarlægð. Verður ný samstarfssýning allra íslenskra safna opnuð í húsinu og það kallað Safnahúsið eins og í upphafi.
Ætlunin er að nýtt hús rísi á Melunum, þar sem Melavöllurinn stóð. Það hýsi Stofnun Árna Magnússonar í íslenskum fræðum og þar á meðal handritin með sýningarsal sem hentar. Komi allt að 25% ferðamanna til landsins vegna Íslendingasagnanna og annarra miðaldahandrita hafa þau gildi umfram hið fræði- og menningarlega. Til þess er meðal annars höfðað í ályktun bókmenntastjórnarinnar.
Víða um land leggja sveitarstjórnir og heimamenn rækt við bókmenntaarfinn og fá til þess stuðning ríkisins en krefjast ekki frumkvæðis þess eins og bókmenntastjórnin gerir. Hvers vegna skapar Reykjavíkurborg ekki aðstöðu svo að unnt sé að sýna handritin þar þau verða til sýnis á Melunum?