Sunnudagur 26. 06. 11.
Spenna magnast nú á evru-svæðinu vegna atkvæðagreiðslu í gríska þinginu fyrir lok vikunnar um efnahagsaðgerðir sem ráða munu úrslitum um hvort Grikkir verði áfram gjaldgengir á evru-svæðinu eða ekki.
Það er í raun með ólíkindum að fylgjast með sviptingunum í kringum evruna vegna skuldavanda Grikkja. Æ fleiri tala nú um evru-kreppu en vanda Grikkja, Portúgala eða Íra. Gjaldmiðilssamstarfið hefur misheppnast, spurningin er hvort unnt verði að koma því á réttan kjöl eða ekki.
Stórundarlegt er hvernig þeir bregðast við evru-vandanum og Schengen-vandanum hér á landi sem vilja Ísland inn í ESB.
Egill Helgason fjallar um efnahagsmál líðandi stundar eins og ófarirnar megi rekja til Ronalds Reagans og Margaret Thatcher sem stjórnuðu í Bandaríkjunum og Bretlandi fyrir rúmum 20 árum. Þetta er ótrúleg vitleysa. Hvergi í Evrópu sjást þess merki að menn fyllist ofurtrú á því að ríkisvaldið geti með aukinni skattheimtu og höftum leyst efnahagsvandann. Aðeins hér á landi er skatta- og haftastefnu beitt og afleiðingarnar eru hörmulegar. Hvarvetna annars staðar í Evrópu er leitast við að takmarka hlut ríkisins til að komast sem fyrst út úr kreppunni. Varla heldur Egill að Reagan og Thatcher hafi komið á evrunni? Hún er að reynast hinn mikli skaðvaldur innan Evrópusambandsins.
Grímur Atlason segir í bloggi sínu að við Hjörleifur Guttormsson séum sammála í afstöðunni til Schengen-samstarfsins og höllumst að einhvers konar þjóðernislegri lýðskrumsstefnu. Hjörleifur hefur skrifað á móti Schengen-aðildinni. Það hef ég hvergi gert, þvert á móti hef ég mælt með henni. Ég tel hins vegar stórhættulegt að hætt hafi verið allri sérgreindri Schengen-hagsmunagæslu af hálfu Íslands í Brussel.
Hinar „eiginlegu samningaviðræður“ fulltrúa Íslands og ESB hefjast á morgun. ESB-aðildarsinnar hafa nú í tæp tvö ár kvartað undan skorti á „upplýstri umræðu“. Hún verður hvorki byggð á því að Reagan og Thatcher séu undirrót alls ills innan ESB né að við Hjörleifur Guttormsson séum sammála um afstöðuna til Schengen og þar með þjóðernislegir lýðskrumarar yst til hægri!
Það er í raun með ólíkindum að fylgjast með sviptingunum í kringum evruna vegna skuldavanda Grikkja. Æ fleiri tala nú um evru-kreppu en vanda Grikkja, Portúgala eða Íra. Gjaldmiðilssamstarfið hefur misheppnast, spurningin er hvort unnt verði að koma því á réttan kjöl eða ekki.
Stórundarlegt er hvernig þeir bregðast við evru-vandanum og Schengen-vandanum hér á landi sem vilja Ísland inn í ESB.
Egill Helgason fjallar um efnahagsmál líðandi stundar eins og ófarirnar megi rekja til Ronalds Reagans og Margaret Thatcher sem stjórnuðu í Bandaríkjunum og Bretlandi fyrir rúmum 20 árum. Þetta er ótrúleg vitleysa. Hvergi í Evrópu sjást þess merki að menn fyllist ofurtrú á því að ríkisvaldið geti með aukinni skattheimtu og höftum leyst efnahagsvandann. Aðeins hér á landi er skatta- og haftastefnu beitt og afleiðingarnar eru hörmulegar. Hvarvetna annars staðar í Evrópu er leitast við að takmarka hlut ríkisins til að komast sem fyrst út úr kreppunni. Varla heldur Egill að Reagan og Thatcher hafi komið á evrunni? Hún er að reynast hinn mikli skaðvaldur innan Evrópusambandsins.
Grímur Atlason segir í bloggi sínu að við Hjörleifur Guttormsson séum sammála í afstöðunni til Schengen-samstarfsins og höllumst að einhvers konar þjóðernislegri lýðskrumsstefnu. Hjörleifur hefur skrifað á móti Schengen-aðildinni. Það hef ég hvergi gert, þvert á móti hef ég mælt með henni. Ég tel hins vegar stórhættulegt að hætt hafi verið allri sérgreindri Schengen-hagsmunagæslu af hálfu Íslands í Brussel.
Hinar „eiginlegu samningaviðræður“ fulltrúa Íslands og ESB hefjast á morgun. ESB-aðildarsinnar hafa nú í tæp tvö ár kvartað undan skorti á „upplýstri umræðu“. Hún verður hvorki byggð á því að Reagan og Thatcher séu undirrót alls ills innan ESB né að við Hjörleifur Guttormsson séum sammála um afstöðuna til Schengen og þar með þjóðernislegir lýðskrumarar yst til hægri!